10 Aralık 2010 Cuma

.itsy bitsy

Beklentiler, arzular ve umutların tam ortasında duruyor benliğim. Bende dahil olmak üzere henüz ciddiyetin farkında değil hiç kimse. Hey! Ne oluyor? Birileri kolumdan tutup, çekiştirmeyi bırakabilir mi acaba? Söylenilenler ninni gibi gelmiyor, hayır. Ancak kesin bir çözüm yolu da sunmuyor ki bana. Merhaba, ben aslında hiç büyümek istemedim.



Hayatınıza giren insanlar belli bir nedenden ötürü mü var olmaktalar? Olayların içerisinde birdenbire bulmaz ki kendini insan. Bunun bir hazırlık aşaması vardır, her ne kadar inkâr etsek de. Birkaç kişilik bir zeminden oluşabilir belki de. Bizi mutluluğa götürenlerle mutsuzluğa sürükleyenlere bunun iznini veren kimdi? Kendinden kaçmamalı insan.



Asıl merak ettiğim, insanların yapmış oldukları eylemleri etkileyen sebepler. Gerçekten, neden ben? Neden bu şekilde olmak zorundaydı? Neden bambaşka bir kimliğe bürünmenize sebep olduktan sonra böyle yarım yamalak kalmakta her şey? Neden sorularım boşlukta? Neden nedensizce yaklaşamıyorum olaylara? Ve Neden..



Evet, birçok şey gibi bölük pörçük yaşıyorum hayatı. Sorunlarını zar zor dile getirip çözüm üretemeyen biri varsa oda benimdir herhalde. En azından zor kısmı halledip, kolay kısmı gerçekleştirememekle ilgili durumla övünebilirim diye düşünüyorum. Oda olmaz değil mi? Her şey eksiksiz olsa çok çirkin olmaz mıydı? Aslında bütünüme baktığınızda görebileceğiniz şeyler bunlar. Mesela yazımlarım bile parça parça.






Begbie..*