.obsession, possession & monomania

Saplantılar, çoğu zaman aşamadığımız duvarlardan ibaret, büyük bi’ zayıflık meselesi haline gelmiştir.. Bi’ çok sorunumuzu takıntılarımızla sınırlandırabiliriz.. Üstesinden gelmek mümkündür elbette, ufak-tefek uğraşmaya değer bulmadıklarımızın tabi ki..

Bense bi’ çok saplantılı durumu aşıp, drama neredeyse orada kendini bulan zayıflık göstergesiyim. Ben Jack’in saplantılı tercihleriyim belki de. Çoğu konuda kendimi suçlu hissetsem de, tek tüktür pişmanlıklarım.. Zaten bi’ aşamadan sonra fazla iplememeye başlıyorum tercihlerimi. Eminim, sende benim o aptal parçalarımdan biri olmak istememişsindir. Sıkça kullanılan “ takılma “ hedesini cebinde taşıyanlardandın sende.
İşte bunun farkında olup ta, halen bi’ şeyleri sürdürmeye devam eden ben, saplantılı ben.
İşin nevrotik kısmına sürükleyen bi’ ben..
Tabi böyle olunca, yapılan bi’ çok or*spu çocukluğuna rağmen, sorunlu taraf ben oluyorum sanırım. Fahişe düşüncelerimi satışa çıkarsam, pek de sorunlu olmam değil mi ama?
Eminim ki, saplantı olmaktan çıkacak bu durum yakın zamanda.

Benim saplantılarımsa, çoğunlukla eskiye takılıp kalmamdan olsa gerek.. Aşamadığım sorunlar bundan ibarettir belki de..
“Hiç” e karşı olan saplantılarımı hatırlayıp, şuan ki zayıflığımı yenebilirim.. Zamanla bu büyüklüğü kendimde bulabilirim..
Aynı zayıflığı yaşatacak insanların hayatıma girebilme olasılığı her ne kadar belli olmasa da, körü körüne bağlanmak riski de arada - sırada mutlulaştırıyor beni. Büyük bi’ haz alıyorum, en sonunda bütün bunları belirleyebilecek olmaktan ötürü vs.


Hayatıma girmiş olan tüm anlamsızlıklara ithafen bi’ şeyler yazmak benim için zor olsa da, hiç’likten sonuç çıkarmak daha kolay olduğu aşikar..



Begbie..*