Tekil Şahsın Getirdikleri.

Mutlusundur. Bunun için kendini inandırma gibi bir girişime girmene de gerek yoktur çoğu zaman.
Yapacak çok şey varken her zaman az gelir gözüne. Ertelemeye başlarsın gittikçe bir çok şeyi.
Zamanla daha çok arkadaş(!)ın olur etrafında.. Bi' an olsun yalnız kalma fikri aklına gelmez.
Dönem dönem kendini kabuğuna çekilmiş bir kaplumbağa gibi hissetmek istersin. Daha çok uzaklaşırsın etraftan, insanlardan. Soyut şeylere yakınlık duyarsın. Bir zamanlar elinden hiç düşmeyen telefonuna uzak, dinlemeye zaman bulamadığın iPod'una daha da yakınlaşırsın. Anlamları "biz" olan şarkılar anlamsız, "ben" olanların ise genel olarak belli bir anlamları vardır. Öteye geçemedikleri..
İlişkilerde ise iş başka türlü bi boyuttadır artık. İkinci bir şahısla "biz" durumlarında önünde durduğun tatminli cinsel istekler, tekil şahıs evresinde belki bir mutasyonun etkisinde kalarak daha çok sapıtma duygusunu ortaya çıkarabilmekle beraber, cümleleri daha fazla uzatma etkisi yaratabilmektedir.
Dişiler için, bütün erkekler onlarınmış gibi davranmak farz olur, erkekler içinse bütün kadınlar..
Bi' sonuca ulaşamazsın sonunda. Tekil şahsın rahatlığına da alışmışsındır zaten.
İyi yönünden bakarsan -boş bir anının geçmemesi için belkide- fazla da kitap okumuş olursun. Karakterleri daha çok kendine benzetmeye, bir çok yeni özelliğinin farkına varmaya çalışırsın. 09' model çamaşır makinesi bile olabilirsin bir çok zaman, kirli çamaşırları arındırmaya programlı.
Yediğin yemekten, içtiğin kahveye kadar devam eder bu. Tatlılara, son lokmanın ağzında bırakacağı o eşsiz tadı alma amacıyla başlarsın ya da çoğu zaman sadece endorfin hormonunu tatminsizlikten kurtarmak için.
Bense, sanırım uzun bir zaman sevgili endorfinimi tatminsizlik durumundan çekip çıkararak, kendimi bu anhedoniadan kurtarabilecek gibi durmuyorum.


Begbie..*